Rezydencja Krasińskich w Opinogórze składa się z budynków mieszkalnych i reprezentacyjnych, które zostały usytuowane na niewielkim wzgórzu, natomiast zabudowania gospodarcze położone są u podnóża wzgórza. Założenie rezydencjonalne powstało po 1811 r. z inicjatywy gen. Wincentego Krasińskiego. W chwili obecnej zespół rezydencjonalny tworzą: pałacyk neogotycki, oficyna dworska, domek z podcieniami, domek ogrodnika oraz 22 ha parku, który wyznacza granicę całego zespołu a rozpościera się on na trzech pagórkach.

Pierwotnie w skład rezydencji wchodził również zbudowany na przełomie XVII/XVIII w. parterowy drewniany dwór, rozebrany na początku XX w. Miejsce starego dworu wypełnia nowa budowla – dwór o cechach klasycystycznych wzniesiony w latach 2006-2008 wg projektu arch. Józefa Gałęzowskiego.

Pałacyk neogotycki nazywany także zameczkiem powstał w latach 1828-1843 i pełnił funkcję pawilonu parkowego. Zniszczony w czasie I wojny światowej, odbudowany pod koniec lat 50. XX w., od 1961 r. mieści się w nim główna ekspozycja Muzeum Romantyzmu.

Oficyna dworska wzniesiona została w tym samym okresie i stylu co pałacyk, prawdopodobnie obie budowle projektował ten sam architekt. Za czasów Krasińskich znajdowały się w niej pokoje dla gości oraz pomieszczenia gospodarcze dla służby. W okresie międzywojennym zamieszkiwał w niej ostatni ordynat opinogórski hr. Edward Krasiński. Po II wojnie została przejęta przez PGR Opinogóra na mieszkania służbowe dla pracowników. Do celów muzealnych oficynę odzyskano w 1990 r. i znajdują się w niej sale wystawowe.

Domek podcieniowy usytuowany przy wejściu do parku od strony wschodniej (dawniej była tu brama prowadząca do zabudowań folwarcznych) wzniesiony został pod koniec XIX w. i pierwotnie przeznaczony był dla stróża. Później mieszkali w nim również pracownicy administracyjni ordynacji opinogórskiej. Obecnie znajduje się w nim mieszkanie służbowe.

Domek ogrodnika zbudowany został w II połowie XIX w. Zamieszkiwany był przez kolejnych ogrodników zajmujących się parkiem. Po zrekonstruowaniu i przebudowie będzie pełnił funkcję lokalu gastronomicznego.

Z zabudowań folwarcznych, które w większości zostały rozebrane w II połowie XX w., pozostały tylko: kuźnia z XIX w. oraz murowany budynek gospodarczy i czworak mieszkalny z I poł. XX w.

Folwark: